Tuana Küçük 11A

 

Akıl (veya bilinç) insan türü için bir yara mıdır yoksa bir nimet mi?

Yaşadığımız dünyada  her şey aklın eseridir. Ancak akıl her zaman bizi mutlu etmez. Düşünmek bazen acı veren bir şey haline gelir. Bu yüzden ben aklın hem bir nimet hem de bir yara olduğunu düşünüyorum.

Akıl , insanı diğer canlılardan ayıran en temel özelliğimizdir. Onun sayesinde gelişiriz. Teknoloji ve bilim zamanla aklın rehberliğinde değişime uğramıştır. Örneğin bundan yaklaşık kırk yıl öncesine kadar cep telefonları yoktu; fakat insan aklının gücüyle günümüzde saniyeler içinde iletişim kurabiliyoruz. Akıl, hayatı kolaylaştıran en büyük etkendir. Descartes de aklın önemini şu şekilde bize aktarmıştır: “Düşünüyorum, öyleyse varım.” Bu sözle anlatmak istediği şey aklın insan varlığının temeli olduğudur. Düşünme yeteneğimiz sayesinde kim olduğumuzu anlarız; bu yüzden akıl, insan için büyük bir nimettir.

Fakat bazen  bizler için bir yara olabilir. Kötü amaçlarla kullanan kişiler – örneğin savaş için kullananlar – topluma zarar verir. Ya da çok düşünmek bizi her zaman mutlu etmez. Nietzsche, insanın bilinci arttıkça acı çektiğini söyler. Ona göre ne kadar çok bilirsek o kadar acı çekeriz. Tabii ki aklın işleyişi herkeste farklıdır. Aklın bir nimet olduğunu düşünebiliriz ama  bizi sonu gelmeyen kaygılara ve  pişmanlıklara  sürükleyebilir. Bu da bize aklın her durumda bir nimet olmadığını gösterir.

Akıl, bizi çoğu zaman özgürleştirir ama bazen de mahkûm eder. Bu yüzden ne tamamen bir nimet ne de tamamen bir yaradır. Onu kullanışımıza göre şekillenir. Bir insan aklı iyi niyetle kullandığında hem topluma hem de kendine fayda sağlar. Fakat kötü amaçlarla kullanırsa hem kendine hem de topluma zarar verir. Akıl tek başına bir anlam taşımaz; ona anlam kazandıran insanın karakteridir. Ancak o zaman iyi ya da kötü olur.

Sonuç olarak aklımız bazı durumlarda bizi korkutsa da onsuz bir hayat düşünmek mümkün değildir. Sokrates’in de dediği gibi, “Sorgulanmamış bir hayat, yaşamaya değmez.” Bu söz, aklı kullanmadan geçen bir hayatın ne kadar boş olduğunu gösterir. Aklımız her zaman bir nimettir; önemli olan onu nasıl kullandığımızdır.

Tuana Küçük 11-A 1432