Tuana Arslan 11A
TUANA ARSLAN -11A
Ben “Neden ancak özgür bir insan onurlu bir hayat yaşayabilir?” sorusunu ele aldım. Bu soruyu cevaplamadan önce “özgürlük” ve “onur” kavramlarının bende neyi ifade ettiğinden bahsedeceğim.
Bana göre özgürlük, kesinlikle herkesin ağzında pelesenk olmuş “Başkalarının özgürlüğünün başladığı yerde bizim özgürlüğümüz biter.” anlamında değildir. Bana göre özgürlük, tamamen kişinin istediğini istediği zaman ve şekilde yapabilme yetisidir. Çok anarşist bir tanım, biliyorum evet ama zaten anarşizmin kendisinin bir ütopya olduğunu düşünürsek, özgürlüğü böyle tanımlamak yanlış sayılmaz.
Aynı Jean-Jacques Rousseau’nun da dediği gibi: “İnsan özgür doğar ama her yerde zincire vurulmuştur.” Yani ben her ne kadar özgürlüğü böyle tanımlasam da, özgürlük bu dünyada böyle uygulanmıyor. Nerede olursak olalım, ne yaparsak yapalım, bize doğuştan bahşedilen bu saf özgürlük; gerek yaşadığımız toplumun ahlak normları, gerek düzeni korumak adı altında bizlere dayatılan şeyler yüzünden kirlenip sonunda herkesin bildiği “Başkalarının özgürlüğünün başladığı yerde bizim özgürlüğümüz biter.” tanımına evriliyor.
“E bunların hepsi düzen için falan.” diyenler gelmeden önce şunu söyleyeyim: Bu istihdamı sağlayan, bu normları yaratan kesimin elinde düzeni sağlamak için atıyorum 80 seçeneği varsa, kendi çıkarını en çok ne gözetiyorsa onu seçer. Yani belki de düzen için yaptığınız bir faaliyet ya da uyduğunuz bir kural, sana bunu yapmanı söyleyen kesimin düzeni sağlamak için en kötü ama kendisinin çıkarını en iyi gözeten seçeneğidir.
Özetle, bence olabilecek en özgür insan, zorla dayatılan bu normlardan olabildiğince sıyrılmış olandır.
Onur ise, özgürlüğümüzü kullanarak yaptığımız her faaliyetin arkasında dik başlılıkla durabilmektir.
Bu ikisinin en güzel örneğini tabii ki Sokrates veriyor. Yaşamının her anında fikirlerinde kararlı olan Sokrates’i bu kararlılığından ölüm korkusu bile vazgeçirememiştir. Sokrates, kendi özgür iradesiyle birinin dayatması olmadan ortaya çıkardığı fikirlerini, ona göre doğru olanlarını, eğer toplumun kendisine dayattığı şeyleri kabul ederse canının bağışlanacağı bir durumdayken bile savunmuş ve kararlı, onurlu bir şekilde ölmüştür.
Eğer özgürlüğünden ödün verseydi, belki canı bağışlanırdı ama artık onurlu bir hayat yaşayamazdı.
Kısaca, ancak özgür bir insan onurlu bir hayat yaşayabilir. Çünkü özgürlüğünden ödün verip hep kendisine dayatılan şeyleri yapan bir insan, bırakın onurlu bir hayat sürmeyi, kukla olmaktan öteye geçemez.
"kaynakça yok hepsi kendi düşüncem"
Tuana Arslan
11/A
No:1343
özgürlük ve onur ilişkisini etkileyici biçimde ele almışsın ancak özgürlüğü sınırsız bir kavram olarak yorumlaman pek gerçekçi görünmüyor. Bence bir toplum içinde onur, mutlak özgürlükten çok, bilinçli sınırlarla şekillenir. Ama genel olarak güzel gözüküyor
YanıtlaSilÇok güzel fakat bence özgürlük başkaların özgürlüğünüde kısıtlamadan istediğimiz herşeyi yapabilme yetisidir.
YanıtlaSilözgürlük tanımın ve uygulanışına tam anlamıyla zıt olmasam bile katılmıyorum ama onur konusunda Sokrates örneği cidden harika. Ellerine sağlık.
YanıtlaSilÖzgürlüğü sınırsız ve radikal bir biçimde ele alman bay bi cesurca. Düşüncede işleyebilecek bir ütopya olabilir fakat realiteye geldiğimizde insanın soyal bir varlık olması savunulan fikre bir darbe. Ama farklı bir şekilde ele alırsam mükemel özgürlük pratikte imkansız olsa da onurlu yaşamak bu imkansıza doğru yaklaşma cesaretinde.
YanıtlaSilÇok güzel olmuş katıliyorum sana boyle devam et
YanıtlaSilGerçekten konu hakkında güzel bir yazı olmuş, özgürlük tanımına da tamamen olmasa da katılıyorum.
YanıtlaSilEline sağlık, özgürlüğü gerçekten güzel bir şekilde öz düşüncelerinle ele almışsın. Sana katılıyorum çok güzel olmuş. 🙏
YanıtlaSilSavaş Barıştır
YanıtlaSilÖzgürlük Köleliktir
Cahillik Güçtür
2 + 2 = 5'dir
“Özgürlük” ve “onur” kavramlarını birlikte ele almış; tanım yaparken kendi düşünceni koyman iyi bir başlangıç.
YanıtlaSil